1 Johannes 4:18
De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde (nog) geen (volledige) werkelijkheid geworden.
De God van het Christendom verandert mensen door ze uit te nodigen om bij Hem te komen en Hem vrijwillig na te volgen omdat dit het beste voor ons is. Daarmee laat Hij zijn liefde en waardering voor elk mens zien. Vanuit Zijn liefde benaderd Hij ons vol zachtmoedigheid en respect. Hij wijst ons wel op de gevaren van een zondige levensstijl en op het uiteindelijke gevolg daarvan, niet als pressie middel maar om ons te helpen de waarheid te zien zodat we beter geinformeerd onze keuze kunnen maken. De Christelijke God gebruikt geen macht of de dreiging van straf om ons te dwingen ons aan zijn normen te houden want Hij wil geen slaven maar vrienden. De geest van de wereld is echter geheel anders. Deze gebruikt dwangmiddelen om mensen haar normen op te leggen. Soms zijn deze subtiel in de vorm van positieve manipulatie door middel van beloning, waardering, erkenning en andere vormen van bevestiging zodat we ons blijven conformeren. Soms zijn het negatieve sancties in de vorm van afwijzing, kwaadsprekerij, sociale isolatie en andere subtiele straffen om ons te dwingen om ons te conformeren, Soms is het veel minder subtiel en zijn zowel de beloningen en straffen openlijk en onverbiddelijk. Zo gaat God niet met mensen om en zo hoort het ook niet in Zijn gezin, de gemeente te gaan. Het vooruitzicht van mogelijke veroordeling, dwang en straf creert een atmosfeer van angst en wantrouwen, Echter in een atmosfeer van acceptatie en respect kunnen we samen in liefde groeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten