Romeinen 12:9-11
9 Laat uw liefde (toch) oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. 10 Heb elkaar (daarom) lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht (daarbij) de ander (en zijn/haar noden) hoger dan uzelf. 11 Laat (hierin) uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u (voortdurend) aanvuren door de Geest en dien (zo) de Heer.
Laten we eens precies kijken wat er staat in ons tekstgedeelte. Het begint met de liefde. Leven door de Geest is leven vanuit de liefde van Christus. Deze liefde moet oprecht zijn. Ongeveinsd in een wat oudere vertaling. Zonder huichelen, echt, waarbij je elkaar altijd recht in de ogen kan zien. Het lijkt zo vanzelfsprekend maar dat is het zeker niet.
Hoe vaak gebruiken we niet geestelijk klinkende termen om ons gebrek aan oprechte liefde en solidariteit te verbloemen. Hoe vaak verstoppen we onze (bewuste) nalatigheid en onwil om praktische zorg te bieden en echt betrokken zijn bij de ander achter vrome praatjes? ‘Ik zal voor je bidden.....’, ‘God zegene je.....’, ‘Hou vol, God zal je helpen....’. Het klinkt zo geestelijk, zo mooi vroom, maar het kan soms wel lekker goedkoop zijn. Een mooie manier om je geweten wat te sussen zonder echt iets te doen voor de ander. In de vroege christelijke kerk had men ook al te maken met zulke geveinsde liefde. Jakobus 2:14-18 stelt:
14 Broeders en zusters, wat heeft het voor zin als iemand zegt te geloven, maar hij handelt er niet naar? Zou dat geloof hem soms kunnen redden? 15 Als een broeder of zuster nauwelijks kleren heeft en elke dag eten tekortkomt, 16 en een van u zegt dan: ‘Het ga je goed! Kleed je warm en eet smakelijk!’ zonder de ander te voorzien van de eerste levensbehoeften – wat heeft dat voor zin? 17 Zo is het ook met geloof: als het zich niet daadwerkelijk bewijst, is het dood. 18 Maar dan zegt iemand: ‘De een gelooft, de ander doet.’ Laat mij maar eens zien dat je kunt geloven zonder daden; ik zal u door mijn daden tonen dat ik geloof.
Geloof wat niet zichtbaar is in praktische daden van liefde is dus gewoon dood. Het is natuurlijk niet verkeerd als je oprecht iemand een hart onder de riem wil steken door te zeggen dat je voor ze zal bidden. Maar als dit niet samen gaat met een bereidheid om als je dat kan iets aan de nood te doen, dan is er iets goed fout met jouw liefde voor die persoon en jouw geloof in het algemeen. Niet voor niets stelt Jakobus dat het christendom wat God zoekt, het enige christendom wat Hij acceptabel acht een christendom is van omzien naar wezen en weduwen in hun nood (Jakobus 1:27).
Tenslotte zegt Jezus dat het gaat om Zijn woorden horen en in de praktijk brengen door het omzien naar de medemens in nood.
Laten we dus oprecht zijn in onze liefde voor elkaar en elkaar helpen waar we kunnen en niet ons vercshuilen achter vrome praatjes.
Moeilijk? Jazeker! Het gaat geheel tegen onze zelfzuchtige ik-gerichte natuur in om zo te leven. Het is echter wel wat het echte navolgen van Christus inhoud. Het is mogelijk om door Zijn Geest de tegenwerkende kracht van de zelfzucht, verslaving aan eigen comfort en entertainment, en de prioriteit van ons eigen belang in onze dagelijkse besluitvorming, handel en wandel te overwinnen.
En zoals degenen weten die net als ik al worstelend een leven van praktische liefde in woord en daad leven: Je denkt misschien jezelf te verliezen als je de ander en zijn/haar nood voorop zet omwille van Christus maar de werkelijkheid is dat je dan juist jezelf zal vinden. Niet zozeer je oude mens, maar jouw nieuwe identiteit in Christus.
Laten we daarom zoals onze begin tekst ons aanspoorde het kwaad in al haar subtiele vormen verafschuwen en elkaar echt het goede zijn toegedaan in innige liefde. Laten we daarbij niet ons eigen belang bovenaan zetten maar dat van de ander. Laten we dit altijd enthousiast blijven doen door ons steeds aan te laten moedigen door de Heilige Geest. Zo dienen we God zoals Hij dat graag ziet in oprechte liefde.
Amen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten