De laatste tijd kom je in de evangelische en pinksterbeweging steeds meer
tegen dat men zich afzet tegen het wettische christendom van vroeger
tijden waarin men op basis van de bijbel andere christelijke stromingen en
elkaar veroordeelde. Er ligt terecht meer nadruk op het leven vanuit de liefde
van God de Vader die in Christus aan ons geopenbaard is en die door de Heilige
Geest in ons hart wordt uitgestort. Niet meer een vals evangelie op basis van
regels ‘’mag niet, doe niet, raak niet aan.....’’, maar een evangelie van
genade, van liefde, vergeving en aanvaarding.
Helaas wordt soms in reactie tegen het misbruik van de Bijbel in vroeger tijden het kind met het badwater weg gegooid. Er wordt zo veel nadruk gelegd op het persoonlijk kennen van Christus en het luisteren naar Zijn stem dat er wordt voorbij gegaan aan het feit dat de Bijbel daar een hele belangrijke toetsende rol in moet blijven spelen. Of we nu Gods stem voor onszelf of voor anderen horen, al ons profeteren moet getoetst worden aan wat in de Bijbel wordt geopenbaard, met name aan Christus en Zijn onderwijs (1 Thess. 5:19-22). Het is hoogmoedig om te veronderstellen dat wij Gods stem altijd zo helder en duidelijk herkennen, zelfs Paulus die zo dicht bij Christus leefde stelt dat ons profeteren onvolkomen is en ook ons kennen (zowel van onszelf als van God) beperkt is. Hoe we ons best ook doen, nu zien we nog als in een spiegel die maar een beperkt beeld weergeeft en nog niet van aangezicht tot aangezicht (1 Cor. 13:9-12). Om deze reden is de Bijbel zo ontzettend belangrijk.
Natuurlijk moet deze vanuit de Geest van Christus en vanuit Zijn onderwijs worden uitgelegd, en dan met name vanuit liefde voor God, Zijn liefde voor ons en de liefde voor onze medemens. Dat neemt echter niet weg dat het heel belangrijk is om vertrouwd te zijn met de heilige geschriften die je wijsheid kunnen geven, zodat je wordt gered door het geloof in Christus Jezus zoals Paulus zegt tegen Timotheus (2 Tim. 3:15). Want zo legt Paulus uit: ‘’Elke schrift tekst is door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven, zodat een dienaar van God voor zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust (2 Tim. 3:16-17). Petrus legt uit (in 2 Petrus 1:16-21) dat zijn persoonlijk kennen van Christus (en hij kende Hem wel van aangezicht-tot-aangezicht) juist zijn vertrouwen in de woorden van de profeten in de schrift heeft doen toenemen en dat zij spraken gedreven door de Heilige Geest. In Handelingen 17:11 worden de Joden in Berea door Lucas de schrijver van Handelingen geprezen omdat ze naar het evangelie luisterden en de schriften bestudeerden.
De gemeente van God is gebouwd op het onderricht van profeten en apostelen. Christus die zij persoonlijk kenden en verkondigden is de hoeksteen die zij hebben gelegd (Efeze 2:19-20). Op het moment dat we het apostolische onderricht en dat van de profeten in twijfel gaan trekken dan lopen we het gevaar dat we de gemeente ondermijnen door het fundament van ons eigen beperkte inzicht er voor in de plaats te zetten. Laten we daarom het advies van Paulus aan Timotheus opvolgen en ons toeleggen op het lezen uit de Schrift, op de prediking en het onderricht (1 Tim. 4:13). Niet vanuit de geest van Calvijn of welke grote naam dan ook, maar ook niet vanuit de relativerende geest van het huidige postmoderne denken. Laten we de schrift zo serieus en betrouwbaar beschouwen als Christus en Zijn apostelen en profeten en deze vanuit Hem en Zijn onderwijs interpreteren.
Helaas wordt soms in reactie tegen het misbruik van de Bijbel in vroeger tijden het kind met het badwater weg gegooid. Er wordt zo veel nadruk gelegd op het persoonlijk kennen van Christus en het luisteren naar Zijn stem dat er wordt voorbij gegaan aan het feit dat de Bijbel daar een hele belangrijke toetsende rol in moet blijven spelen. Of we nu Gods stem voor onszelf of voor anderen horen, al ons profeteren moet getoetst worden aan wat in de Bijbel wordt geopenbaard, met name aan Christus en Zijn onderwijs (1 Thess. 5:19-22). Het is hoogmoedig om te veronderstellen dat wij Gods stem altijd zo helder en duidelijk herkennen, zelfs Paulus die zo dicht bij Christus leefde stelt dat ons profeteren onvolkomen is en ook ons kennen (zowel van onszelf als van God) beperkt is. Hoe we ons best ook doen, nu zien we nog als in een spiegel die maar een beperkt beeld weergeeft en nog niet van aangezicht tot aangezicht (1 Cor. 13:9-12). Om deze reden is de Bijbel zo ontzettend belangrijk.
Natuurlijk moet deze vanuit de Geest van Christus en vanuit Zijn onderwijs worden uitgelegd, en dan met name vanuit liefde voor God, Zijn liefde voor ons en de liefde voor onze medemens. Dat neemt echter niet weg dat het heel belangrijk is om vertrouwd te zijn met de heilige geschriften die je wijsheid kunnen geven, zodat je wordt gered door het geloof in Christus Jezus zoals Paulus zegt tegen Timotheus (2 Tim. 3:15). Want zo legt Paulus uit: ‘’Elke schrift tekst is door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven, zodat een dienaar van God voor zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust (2 Tim. 3:16-17). Petrus legt uit (in 2 Petrus 1:16-21) dat zijn persoonlijk kennen van Christus (en hij kende Hem wel van aangezicht-tot-aangezicht) juist zijn vertrouwen in de woorden van de profeten in de schrift heeft doen toenemen en dat zij spraken gedreven door de Heilige Geest. In Handelingen 17:11 worden de Joden in Berea door Lucas de schrijver van Handelingen geprezen omdat ze naar het evangelie luisterden en de schriften bestudeerden.
De gemeente van God is gebouwd op het onderricht van profeten en apostelen. Christus die zij persoonlijk kenden en verkondigden is de hoeksteen die zij hebben gelegd (Efeze 2:19-20). Op het moment dat we het apostolische onderricht en dat van de profeten in twijfel gaan trekken dan lopen we het gevaar dat we de gemeente ondermijnen door het fundament van ons eigen beperkte inzicht er voor in de plaats te zetten. Laten we daarom het advies van Paulus aan Timotheus opvolgen en ons toeleggen op het lezen uit de Schrift, op de prediking en het onderricht (1 Tim. 4:13). Niet vanuit de geest van Calvijn of welke grote naam dan ook, maar ook niet vanuit de relativerende geest van het huidige postmoderne denken. Laten we de schrift zo serieus en betrouwbaar beschouwen als Christus en Zijn apostelen en profeten en deze vanuit Hem en Zijn onderwijs interpreteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten